recensie: Honolulu King - Anne-Gine Goemans

Door: Esmee Verhoeven 4Va

Hardy, een man met geheimen

Anne-Gine Goemans, ‘Honolulu King’, Ambo/Anthos, 2015

“Toen Hardy Hardy eenmaal begon te spreken, wenste iedereen met heel zijn hart dat hij zijn mond had gehouden.” Hardy heeft een oorlogsverleden. Hij is ook een muzikant in de band de Honolulu Kings. Hij vertelt een gebeurtenis uit zijn leven en hij had dat beter niet kunnen vertellen, want het zorgt alleen maar voor problemen voor de mensen aan wie hij het vertelt heeft. Het boek heet ‘Honolulu King’. Het boek is geschreven door Anne-Gine Goemans. Anne-Gine heeft onder andere ook ‘Ziekzoekers’ en ‘Glijvlucht’ geschreven. Mijn mening over het boek is, dat het een meeslepend boek is.

Ten eerste vind ik het boek heel realistisch. Het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. “Mijn eerste opdracht was het ophalen van medicatie bij een Nederlandse arts. Ik fietste in een blauwe rok en witte blouse door Malang langs Japanse legerkonvooien. Mijn blonde haren met groene chloorstrepen werden bijeengehouden door een rode strik.” Dit is een citaat van een van de cassettebandjes die Hardy had opgenomen. De verhalen van de cassettebandjes zijn zo verteld dat ik de situatie voor me zie. Ik vind dat Anne-Gine dat heel mooi heeft gedaan, omdat je heel erg meeleeft met de personages. De personages komen echt tot leven.

            Ten tweede heeft het boek een hele fijne manier van lezen. Dat komt door het taalgebruik. “Sure as hell. Samen met zijn makkers vrat hij de kat op, uit noodzaak. Gedreven door honger en wanhoop.” Anne-Gine gebruikt Engelse woorden. Dit is van deze tijd, want jongeren gebruiken nu ook vaak Engelse woorden. Dit vind ik heel fijn, omdat ik zelf ook nog jong ben. Ik gebruik dus ook vaak Engelse woorden in mijn dagelijks leven. Anne-Gine gebruikt niet te veel Engelse woorden, dus kunnen oudere mensen het boek ook nog volgen. Ik vind het leuk dat ze een modernere schrijfstijl gebruikt, want het verhaal is van vroeger en ze heeft het door het taalgebruik in een modern jasje gestoken.

Kortom, ik vind het een geweldig boek en toen ik er aan begon, kon ik niet meer stoppen met lezen. Dit komt doordat het boek op een realistische manier is geschreven. Ik kan me heel erg inleven in de personages. Ook heeft de schrijfster een hele fijne manier van schrijven gebruikt. Ze gebruikt een moderne taal. Het is een goed boek voor jong en oud en dat spreekt mij heel erg aan. ‘Honolulu King’ is echt een verslaving.

Fooi voor fijngehakt eten?

Door: Ines Pijnenburg, 4Va

Arnon Grunberg, Blauwe maandagen. Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, Eerste druk mei 1994.

Blauwe maandagen gaat over een jongen die nog op de middelbare school zit. Hij heeft totaal geen motivatie en vraagt zich vaak af waarom iedereen om hem heen zo saai is als een dodo. Behalve natuurlijk zijn vriendin Rosie! In het tweede deel wordt er een hele andere draai aan gegeven. Hij heeft een vader die later ziek wordt en een moeder die denkt dat ze hem heeft vermoord. Het is een zeer humoristisch boek en leuk geschreven, en daarom zou iedereen het een keer gelezen moeten hebben.

Hetgeen wat mij het meest aansprak van dit boek is dat ik dingen terug zie in het boek die ook bij ons op school zouden kunnen gebeuren, maar wel zo abnormaal beschreven dat het haast niet realistisch meer is. Neem bijvoorbeeld het begin waarin Arnon en zijn vrienden voetballen en elkaar pushen om zo veel mogelijk te drinken. “We sloten weddenschappen af wie het meeste kon drinken van de Martini, die we in grote hoeveelheden hadden ingeslagen in de supermarkt van Someren. Na een halve fles kon ik niet meer. Er was een jongen die doorging tot anderhalve fles. Hij won, maar we hebben hem sinds die avond niet meer teruggezien.”                                                                                               Wat me ook aansprak is de manier waarop is geschreven. Alles wordt zo in detail beschreven, dat je erg goed kan inleven in het boek. Er worden steeds kleine stukjes uit het leven van andere personages beschreven. Bijvoorbeeld het stuk waarin Arnon vertelt over zijn baantje bij de apotheek en met welke mensen hij te maken krijgt. “Ik kreeg overal wat fooi, maar in het bejaardentehuis kreeg ik het meest. Daar zat een vrouw die me minstens een tientje gaf. Ze wilde dat ik haar eten opat. Ik had helemaal geen zin in dat eten van haar. Het was namelijk al fijngehakt en gepureerd.” Ondanks dat je je goed kan inleven, is het een boek waarin veel onverwachte dingen gebeuren. En toch is het hele boek een samenhangend geheel.

Blauwe maandagen is een boek dat je gelezen moet hebben. De details in het boek zijn fijn om te lezen. Je gaat helemaal op in het boek. Het abnormale is wat dit boek zo leuk maakt en ik weet zeker dat veel mensen het gedrag herkennen van de personages uit het boek. Natuurlijk hebben wij nu onze mobiele telefoons maar er zullen altijd overeenkomst blijven. En als je dan toch een boek voor school moet lezen, zal dit boek je uit de brand helpen!

recensie 3

recensie 4